پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

علی لاریجانی اگر نگوییم تنهاست، متحدان زیادی ندارد، از طرف دیگر او سیاستمدار محبوبی هم به حساب نمی‌آید، حالا باید دید او در برابر چشم انداز مبهمی که برای آینده دارد چه تصمیماتی اتخاذ می‌کند.

در ایران احزاب سیاسی نیرومند و کادرهای ورزیده که برای فعالیت در سیاست داخلی، سیاست خارجی، فرهنگ، اقتصاد و امور اجتماعی با فلسفه خاص حزبی تربیت شده باشند نداریم یا بسیار اندک است و همین موجب شده همه دولت‌ها به صورت شرکتی اداره شوند.به این معنا که روسای دولت‌ها برای انتخاب همکاران در بالاترین سطح که معاونان، وزیران و روسای بنگاه‌ها و سازمان‌های بزرگ تنها به شناخت و اعتماد و اطمینان و وفاداری در حرف رجوع کرده‌اند و کارآمدی، ورزیدگی و تخصص و از همه مهم‌تر تعهد به برنامه‌های تدارک دیده شده در مرحله دوم قرار می‌گیرد.این اتفاق برای مدیران ارشد یک رده پایین‌تر از وزیران و حتی مدیران کل اتفاق می‌افتد و در عمل نوعی سردرگمی پدیدار می‌شود.